“yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,
bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.”

memleketim geliyor aklıma, benim gibi düz o da, renksiz, yalnız, ayazı tüysüz suretinden jilet gibi geçer toprağının…

”hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka” diyesim geliyor, o’nun gibi..
”keşke yalnız bunun için sevseydim seni…” diyemeyeceğimden, vazgeçiyorum.

içim yanıyor, içim içini kurutuyor.