kendi halinde mutlu mesut yaşarken biri çıkar, kendini sevdirir, sonra birden soğuduğunu söyleyerek anında gider. bunun ardından yaşanan yalnızlık hissi öyle böyle değildir. normal yaşantınıza devam edersiniz, arkadaşlarınızla eğlenirsiniz, takılırsınız vesaire. ama içinizde bir boşluk vardır. eve geldiğinizde, tek başınıza kaldığınızda, o yalnızlık sizi kaplar, yer bitirir. bundan kurtulmanın çaresi, sert olmak. zayıflık göstermek sizi küçük kılar. daima kalkanlar yukarda olmalı.

ama neden? neden insan korumalarını indiremiyor, acı çekmeden? neden duygularının akmasına izin verdiği zaman yara alıyor? insanlar neden karşısındakine acımıyor?

işte yalnızlık böyle şeyler söyletir.