sanırım ya 11 yada 12 yaşındayım. müstakil bi evde gül gibi geçinip gidiyoruz. o zamanlar bizim peder hayvancılıkla uğraşıyor anne ise kümesteki hayvanlarıyla.
kümes dediysem de küçük bir şey aklınıza gelmesin. kaz , hindi, tavuk, horoz, ördek ne ararsan var. bende tabii yavrularıyla oynamayı çok seviyorum özellikle kaz yavrularını apayrı seviyordum
gel zaman git zaman kuluçka dönemi bitti bütün yumurtalar çatladı bahçemiz yavrularla doldu taştı. ama sadece bi kaz yumurtası öyle kala kaldı açılmadı yavru ortalıkta yok. annem biraz bekle oda çatlar deyip dururdu. nedense bende o yumurtayla inanılmaz bağ oluşmaya başladı her saat başında bekliyorum yavru çıkar falan diye. sonra çocukluk aklım yumurtayı biraz kırıp yardım edeyim dedim ve planladığım gibi yavru içindeydi. hemen anneme koştum olayı anlattım o da bana bunu yaptığın için yavru tam gelişmemiş olabilir dedi. bendeki vicdan azabı hat safada. annemle birlikte yavruyu yumurtasından çıkarttık. sonuç olarak yavru tam gelişmediği için yürüyemiyordu ve bi bozukluk vardı ne ise tam hatırlamıyorum onu. eve aldık küçük bi koliyle yatağımın yanına koyduk. geldi geçti zaman anlatamayacak derece de bağlandım o yavruya sanki en yakın arkadaşım dostum gibi. okuldan döndükten sonra onunla oynuyorum. yemini suyunu veriyorum. sanki gerçek bi insan gibi konuşuyorum hatta ismini de misaki koymuştum o zamanlar yayınlanan bi tsubasa çizgi dizisindeki karekterden esinlenerek
bi kaç hafta öyle devam etti ve sanırım bendeki bağlanma duygusu ona da yansıdı. beni gördüğü an hemen sürünerek yanıma koşardı. acayip eğlendiğimi ve mutlu olduğumu hatırlıyorum
sonra bi gün uyurken annem beni uyandırdı ve şu adını söyleyemediğim yavru öldü dedi. hemen yataktan fırladım ve yanına gittim. en iyi dostumun yanına
şunu söylemeliyim ki hayatım boyunca bu kadar ağlamadım ve sanırım hayatım boyunca da bu kadar ağlayamayacağım.
en son hatırladığım anım ise onu bi çukura gömüp üstüne ağlayarak toprak atmam.

nedense hep kendimi o yavruya benzetiyorum. yanlış zamanda yanlış yerde yanlış hayatta yaşıyormuş gibi
olması gereken yerde birinin bi küçük katkısı nedeniyle yanlışlıkları yaşıyor gibi hissediyorum
aradan geçen onca zamana rağmen sanırım hala en iyi dostum o...