daha küçüktüm, ilkokulda, aklımda bir dizinin şarkısı çalıyor, ben de hoplaya zıplaya bunu söylüyorum, yer ıslakmış, ayağım kaydı , kolum kırıldı, ama şarkı söylemeye devam etmiştim, sevmişim diziyi

ailecek pikniğe gidip kuzenimi piknik alanında unutup yola çıkmamız. tam şehre girecekken o "bir şey mi unuttuk ya?" sorusunu soran ilk insan ve bir anda çılgına dönen yengem sayesinde herkesin durumu ayıkması. geri dönüp kuzenimi o karanlıkta anayolda usain bolt gibi koşarken görmemiz*. sanırım benim en güldüğüm kısım da burası. sanki yetişmek istercesine saatlerdir koşuyordu*. 2020'de yaşansa kesin müge anlı'ya çıkardık.