ruh halim biraz durgun. uykum var. sessizlik ile ışıksızlık yetersizdi. alkollüydüm. şimdi daha iyiyim. alkollüyken daha da iyiydim. kokuyorum.
ayaklarım sallanırken tutmayı öğrendim. gözüme sigara dumanı tuttuğum gibi nefesimi verdiğimde daha şişmandı. dün akşamki bardağımı biraz daha okşuyorum
göğsüme yaslanan bir eli az daha ileride gördüğümde içimden geldiği gibi dilimi çıkardım. yukarı üflemek bu bu demekti. kaşlarım az daha, az daha ileride.
hiç kimseyi sevmemeye şaşırmak yeni bir şey gibiydi. az daha, biraz daha nefesini tut. az daha az az daha tut. içime doğru tuttuğum gibi titremek bu demek. kağıtları ince ince kesip üst üste yapıştırdım. bir tek kolonlar oradan bakardı, kendi kendilerine yeni isimler uydurmak için. soğuk göz toprak demekti, soğukta gerildim. ince ince korktuğumda kötülüğüme unutmak dedim. iyi insan olmayı buz kıymıklarını dilimle çevirmek olarak anlamıştım. bu durumda hissettiklerim dilime yapıştığında derin derin nefes aldım. suratımı buruşturdum. hiç kimse gibi var olmak zordur. aklına gelenleri hissettiğin gibi yazmak okumak mıydı? denize sarılan duvarları eriten yeşil solgunluk içimde yankılandı.
yorgunluk bir duvara tutunmak demek ise, yağmurun sakızı eritmediğini anlamak lazım. dik durmak için arkama yaslandım.