başlığın yıl olmuş 2016 diye tekrar gözden geçirilmesi gerekir. bunu ikiye ayırmak gerekir 1.'si aile zoruyla evlenenlerdir. hala türk toplumunun eşcinsel çocuklarını tedavi(?) etmek için kullandığı yegane yöntemdir. çünkü bu aileler zanneder ki(özellikle kadınlarda) bunlar karşı cinsle sevişmedi ya ondan oldu, eşcinselliğin kökünü buraya dayandırırlar. zoraki bir şekilde kişi evlendirilir, çoluğa çocuğa karışıp ıslah olması beklenir. ve aile bunu yapmaya hakkı olduğunu düşünür. çünkü türk toplumunda ailelerin çocukları genelde birey olarak görülmez ailenin malı gibi görülür, aile çocukları üzerinde istediği gibi tasarrufta bulunma ehliyetine sahiptirler. bir bireye yapılabilecek en büyük saldırı ve haksızlıktır. karşı tarafın da hayatını karartmaktan başka bir işe yaramadığı uğraştır. sonuçta aileler başarısız olur, kişi yine eşcinsel ilişkilerini yaşamaya devam eder, kendisinde o gücü bulduğunda da boşanır ve sırlara karışır.
söylemekte fayda vardır ki erkeklerde sık görülür ama kadınlarda daha sık görülür. çoğu kadın aile baskısıyla evlenip gidiyor, erkekler bu konuda daha şanslı. ama tabiki aile şiddeti ve öldürülme tehditi alma bakımından erkeklerin daha şansız olduğunu söylemek gerekir.
2.'si ise kendi isteğiyle evlenendir; bu nadir görülür iradesi üzerinde yine tehdit, korkutma, aldatma etkenlerine rastlanır, eşcinsel birey kendisi için en hayırlısının bu olduğuna inandırılır.
2 grup da hem eşcinsele, hem eşine, hem de ailelere büyük zarar verir, bu evliliklerde mutluluk, aşk olmaz; huzursuzluk, bol gözyaşı ve kendini kaybolmuş hissetme görülür.