yok olma isteğini bir kere olsun içinde duymamış insanın anlaması mümkün olmayan arzu.

-yok olmak istiyorum anlıyor musun?
+ayy bütün gün yat o zaman hiçbir şey yapma.
-bütün gün yatmak da bir var olma şekli değil mi mal! ben hepten yok olmak istiyorum. hiç olmamışım gibi.
+offf bana ne ya naparsan yap.

bu entryi açana helal olsun, çiçek bahçesine çevireceğim şimdi

boğaziçinde starbucks işgali devam ederken sevdiğim kadının yok olması (yani ortamdan ayrılması) bende de yok olma isteği yaratıyor, manzaraya diz çöküp düşünüyorum şimdi..

tacizci miyim? insanlar beni sevmeyecek mi? bunun bir önemi, kıymeti var mı? harbiden düşünüyorum

kendi hayatımı yaşıyorum şu sıralar, insanları pek takmıyorum

sevdiğim kadın var, ben yolumda gidiyorum

paradoksal bir biçimde, var olmakla gerçeklestirdigimiz eylem. yok olmayi istemek için var olmalisiniz. var olmakla, var olmayi seçmekle sonucu yokluk olan bir süreci yasiyoruz/istiyoruz zaten. yani, bir intihar biçimi olarak yasamayi seçiyoruz.

hayati yasadigini zannedenler fena halde yaniliyor. asil, bu hayat bizi yasiyor...
ben bu gün var oldugumu ögrendim. fena halde acitti. simdi rahatlikla yok olmayi isteyebilirim.