kendisiyle girilen bir soru cevap döngüsü ardından beni fena halde hayal kırıklığına uğratmış yönetmendir.

demirkubuz sinemasının odağında estetize edilmemiş gerçeklik yatar; müzik, dekor ya da fiyakalı bir cevap için kurgulanmış sorular senaryoya leke sürmez. bununla birlikte nesneler ve ışık oyunları üzerinden açık edilmeyen bir alt metin ara ara yanıp söner. izleyici olarak kendi devşirdiklerimizin ötesinde yönetmenin zihnine girme fırstı bulduğunuz anda doğal olarak kendi çıkarımlarınız ile onun yaratımı arasında paralellik var mı merak eidiyorsunuz.

ancak demirkubuz kendisine yöneltilen her soruya ve alt metin okumalarına oldukça lakyt bir yaklaşımla cevap verdi:

'benim bu tür amaçlarım yok. bir ışık gölge oyunu görmüşseniz tesadüftür ve o patatesin de bir anlamı yok. canım istedi o kadar.'

anlatımı salt gerçeğe ve sadeliğe sabitlemek ve alt anlamları kapamak şüphesiz yönetmenin tercihidir ancak yeraltı filminde olduğu gibi nuri bilge ceylan estetiğine yakınsayan bir çerçeve çizip sonra da simgelerin anlamı yok demek, olmuyor. yönetmenin kendi zihnini açmayıp izleyiciyi kendi çıkarımlarıyla başbaşa bırakması anlaşılır ama hem özellikle öyküye simge yerleştirip hem de anlam aramayın sadece izleyin demek fazlasıyla küçümseyici bir tavır.

yine de türkiye sinemasının en özgün örneklerini veren isimdir demizkubuz, hakkını yemeyelim.