heyecanlanmayın, kentsel dönüşümden değil bireysel değişimden bahsediyorum.

dün akşam ve bugün yıllar sonra facebook fotoğraflarıma bakarken varlığı beynime tokat gibi çarpmış hadisedir zorla nezihleştirilmek.

meğer ben bir kurbanmışım.

eski resimlerimize bakıyorum da arkadaş topluluğum ve ben hep sarhoş, hep rezil ama bir o kadar da mutluymuşuz. bunlara üzülürken fotoğraflanamamış taksiden sokağa dökülmeler, kaldırımda uyicam diye tutturmalar, sarılıp çimlerde yuvarlanmalar ve burada anılamayacak bir sürü rezalet...

sonra, bir arkadaşımız şirket kurdu, efendileşti, imajına, başka insanların düşündüklerine önem vermeye başladı. zamanla bizi de kendine benzetti.

önce hoparlörlere masalara çıkıp göbek atan kız patroniçe oldu, ardından elinde votkası erkekler tuvaleti önünde 8 hollandalı turiste namaz kıldıran kız evlendi. vatan toprağına kusamam konsolosluk bahçesine kusucam diyen kişi üniversitede hoca, gece 4'te cadde ortasında arabalara doğru "ışığa geliyorum" diye koşan kişi ise evliya...