hala o koca uçakların dağ gibi binaların içine girdiğini gördüğümde tüylerim diken diken olur. korkudan mı, hayretten mi, nefretten mi tam bilemiyorum ama sadece savaş çıkarmaya bahane olsun diye o kadar insanı öldüren insanlar var bu dünyada. galiba beni ürperten bu. bu para, güç ve kontrol hırsı tüylerimi diken diken eden. onca çaba, kaynak, maddi ve manevi destek dünyanın iyiliği için harcansa cidden dünyada hiç bir problem kalmaz. benim gerçekten anlayamadığım bunları yapanlar insan mı? bunlar insansa biz neyiz ki? en acısı da hala suçluların suçlu olduğu bilinse bile kimse onlara dokunamıyor. onlar hala aynı şeyleri yapmaya devam ediyor. çok depresif olucak ama dünya bu orospu çocuklarının dünyası olmuş. dünyanın sonu mu gelicek bütün dünya yıkılıcak mı ne olucaksa olsun da daha beterlerini görmeyelim artık..insanlıktan daha da çıkmayalım.
amerika da dünya ticaret merkezi ne yapılan saldırı. yaklaşık 3000 kişinin öldüğü gün. üzerine bir çok şey konuşulan tarih sayfalarına eklenen bir gün. yarın 10 yıl oluyor. vay be, yaşlanıyoruz.
o gökdelenlerden atlayan insanları görünce hakkında konuşulan tüm komploları unutup ister istemez kendinizi onların yerine koyduğunuz facianın yaşandığı tarih. düşünsenize iki seçeneğiniz var. ya alevler arasında cayır cayır yanacaksınız ya da yüzlerce metre sürecek ve sonu asfaltta bitecek bir yolculuğa atlayacaksınız. ne taraftan bakarsan bak korkunç bir çaresizlik.
geronimo
dark bear
one day hodja