6 yaşımdaydım. o gece hiç uyku tutmamıştı. sonra inanılmaz bi sarsıntı. bir anda babamı odaya gelip kardesimle beni dışarı çıkarmıştı. mahallede herkes meydana toplanmıştı. ailecek kendi binamıza bakıyorduk acaba yıkılır mı diye.
o günden unutamadığım diğer şey ise o gece gökyüzünde hayatım boyunca bu yaşıma kadar göremediğim kadar çok yıldız vardı ve inanılmaz sıcaktı. kimse bundan bahsetmiyor.
dışardaki kalabalıkta kimin yüzüne bakınca kaygı,korku ne demek öğrenirdiniz.
yaklaşık 2 hafta eve girmedik. babamda sivil savunmaya, stk lara katılıp gönüllü olarak çalışmıştı. 1 ay sonra eve geldiğinde sanki daha yaşlanmış, suskundu..

ölenlere rahmet diliyorum. aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. bi resim vardı. bi anne 'yetemedim' diyordu. o çok derinden etkiler beni.

17agustosuunutmadik ve deprem vergileri nerde diye sorunca ''biz onunla duble yol yaptık'' diyenleri de...