ilk derste hoca gerçek nedir? hakikat nedir? dedi. sonra yıl boyunca boş bırakıp kendi halimize bıraktı. türkiyedeki liselerde genelde boş ders olarak değerlendirilir.malesef..

aslında artmak olarak görmeyelim. artık eşcinsel bireyler suskunluklarını bozmaya başlıyorlar. bu konuda özellikle derneklerin katkısı çok büyük bence. bence gezi olaylarındaki destekleri ve bu yılki onur yürüyüşünden sonra toplum alışmaya başladı. tüm bunlar pozitif olarak geri döndü diyebilirim.
alışın heryerdeyiz..

karanlık cennet demek ve lana del reyin bu adda bi şarkısı var

tahini ve pekmezi sade hoş olmayan ama ikisini karıştırıca mükemmel tad olan ve enerji veren tatlı. kahvaltıta yenen

küçük bi çocuğun kulaklarının kepçe olduğunu fark edersen al bi tane bant, geriye doğru bantla işe yarıyormuş.

yarım saatlik gösteri için o hayvanlara ne kadar eziyet ediliyor farkındamısın halkım?

acı gerçekler

2000-3.500 kiracıysan +500 daha

ilk hafta sıvı tüketmen gerekiyor hatta bu yüzden kilo veren arkadaslarım oldu bence hostur güzeldir. cok da acıtmaz.ama piercing yakıldıktan sonra cok sıcak seyler tuketmeyın derim ben

sırf bu yüzden numarasını silmişliğim vardır.

onur yürüşünde duydugum, neşeyle söylediğim söyleyince kendi kendime mutlu olduğum söz, slogan

-nerdesiiin aşkımm?
-burdayııım aşkımm.

aşk, aşktır ve cinsiyeti yoktur.

dünya tatlısı bir insandır

sevgiliyle fotoğraf koymak tabiki güzeldir. yalnız zamanla diğerlerinden farklı pozumuz olsun diye düşünülerek saçma sapan hareketlere kalkışılır. yani fotoğraf koyma olayını sürekli hale getirmeyelim bence itici oluyor

bazen bu durumun kader olduğunu düşündüm sonra eşcinselsen yalnızsın diye kesin yargıya vardım. aslında basit gibi görünen ama çok karmaşık bir durum bence

yazarların entrylerini okuduktan sonra sigara yakma isteği geldi.
birkaçgün önceydi sanırım tam açılcaktım durum böyle böyle dicektim beni sevdiği kişiyle tanıştırdı o gün ikisinin yanında hep sigara içtim sonra düzenli olarak resimlerini felan gördüğümde bi bakıyorum elimde sigara. çok ilginç demi eminim beni anlıyorsunuzdur

6 yaşımdaydım. o gece hiç uyku tutmamıştı. sonra inanılmaz bi sarsıntı. bir anda babamı odaya gelip kardesimle beni dışarı çıkarmıştı. mahallede herkes meydana toplanmıştı. ailecek kendi binamıza bakıyorduk acaba yıkılır mı diye.
o günden unutamadığım diğer şey ise o gece gökyüzünde hayatım boyunca bu yaşıma kadar göremediğim kadar çok yıldız vardı ve inanılmaz sıcaktı. kimse bundan bahsetmiyor.
dışardaki kalabalıkta kimin yüzüne bakınca kaygı,korku ne demek öğrenirdiniz.
yaklaşık 2 hafta eve girmedik. babamda sivil savunmaya, stk lara katılıp gönüllü olarak çalışmıştı. 1 ay sonra eve geldiğinde sanki daha yaşlanmış, suskundu..

ölenlere rahmet diliyorum. aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor. bi resim vardı. bi anne 'yetemedim' diyordu. o çok derinden etkiler beni.

17agustosuunutmadik ve deprem vergileri nerde diye sorunca ''biz onunla duble yol yaptık'' diyenleri de...

"elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."

jose mauro de vasconcelo - şeker portakalı

aleviler insan değil mi? yapmayın ya böyle olayları okudukça üzülüyorum. bu ne nefret ne kin böyle?

bunlar faşist diyordum, inanmadınız bak n'oldu?