ona olan son sözlerimdi bunlar;
ben bugün oturdum, düşündüm.
kendimce kurduğum bu hayallerin sonunu böyle tasarlamadığımı fark ettim.
rayında gitmeyen çok şey vardı.
olmaması gereken.
acı çekmenin artık gerçekten psikolojik taraflardan etkilediğini anladım.
ufak façalar canımı yakınca değmeyeceğininde kanaatini getirdim.
umuyorum ki bu verdiğim sonuçtan sonra acılarım diner.
herşey unutulur.
küslük olacak bu oyunda artık.
benim perdem karanlığa kapanacak.
tekrar açılmama ümidi ile alkışsız ve selamsız.
evet...
ben yolları tamamı ile ayırma karar aldım.
vicdanımla, sabrımla, gönlümle.
artık fiziksel ve ruhsal açıdan çöktüğümün inancındayım.
ufkum kapalı ve açılmayacak bir mühdet.
gözlerim karardı ve kimseyi görmüyor.
anlayışlar değişti.
hisler ve tadlar kayboldu.
ben artık benliğimi kaybettim.
istediğime ve inandığıma kavuşamadım.
başkasının veyahut başkalarının sana el sürmesini ne gözlerim kaldırabilir ne de öpücük tınılarına kulağım aşina olur.
bu not bugün tarafımdan adına yazılabilecek son not.
bu şehri terketmek umuyorum ki verdiğim en mâkul karardır.
zorla olmuyormuş anladım.
sevgi dediğin canın yanmasıymış aslında.
olgunlaşmanın bedeliymiş,
kaybolmakmış derin sularda,
ama boğulmamakmış,
sürünmekmiş,
hissiz ve tadsız olmakmış.
anlatabileceklerim bu kadar.
yeni hayatında karşına çıkacak ve seni sevecek insana umut ediyorum ki aşık olursun.
sevmeyi ve sevilmeyi fazlasıyla hak ettiğini düşünüyorum.
ben belkide yeterince sevemedim.
her kelimende avundum.
her cümlende hayal kurdum.
olsun artık sözleri bocalamamın bir mânâsı yok.
kendine iyi bak...