orjinalliği daha isminden başlayan çağdaş anadolu şairlerindendir. ikinci yeni tayfasının torunu falan sayılabilir gayet. onlardan eksik kalır değildir şizofrenik yüzleri. şiirlerindeki mistik- tasavvufi seslenmelere bakılırsa tanrıyla arasına öyle holdingleşmiş - saltanatlaşmış kurumlar koymadan ona doğrudan "rabbim kız okula geliyor, yaşasın cumhuriyet!" diye seslenir... muzip tarafları da çokça olmakla beraber, zira " sen beni öpersen belki de ben fransız olurum" şiirinin arkasındaki yürektir.

ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil
nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan.
belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü
biraz nietzsche biraz kant kafan karışmış belki
parliamanet’i de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı?
pavyonda tanıdığım bilge bir adam vardı!
kötü kitaplar okumak kötü yaşamak gibidir derdi.
iyi kitaplar okudum bir işe yaramadı...

gerçek adı onur ünlü olan, hem yönetmen hem de şair olan; türk gencine çayı sevdiren kişilik!

lost soul sayesinde yeni tanıştığım şairimiz.