son zamanlarda düşündüğüm bir mevzuydu bu aslında yurtdışında bir süre kalsam birileriyle görüşmek istesem nasıl olur diye. allaha şükür dehşet verici bir ingilizcem var üstüne de çekingenliğim, dolayısıyla sosyal bir ortamda birine ince ayar mesajlar verip tanışmaya cesaret edemezdim. bar mevzusu türkiyede meraktan 1 defa gitmişliğim var. onda da ilk görüştüğüm insanı görmüştüm, deli gibi sohbet edip bol bol sarılıp ayrılmıştım mekandan porter ablamgille. aşk'ın nerden ne zaman ve hangi kılıkla karşımıza çıkacağı hiç belli olmadığı için gay barda da camiide de işyerinde de bizi karşılayabilir.

alttaki yazar farzet ki cinsel ve duygusal hayatına inancın kırıldığı için uzun bir ara verip kendini iş eğitim gibi alanlarda parçalıyorsun. fakat çok da iyi biliyorsun ki "paylaşım" bizim en temel ihtiyaçlarımız arasında çönkü sosyal yaratıklarız. aynı zamanda cesaretin yok herşeyi en baştan almaya, bunun üstüne sürekli artan libidonu da eklersek ne yaparsın acep recep?