bence bu soruların hepsi için mutlu olmaya bir tanım getirmek gerekli. bir çok insan çok mutlu duruyor güleryüzüyle, ancak o kadar mutlu olmuyor aslında. bu yüzden gerçekten mutlu olan insanları düşünerek cevaplıyorum:
-bence mutlu insanlar sıkıcı değiller, hatta sürekli pozitif yaklaşımlarını ilginç buluyorum.
-mutlu insanlar sevilmeli bence. ama bazen bazı gerçekleri göremediklerini veya görmezden gelmeye çalıştıklarını düşünüyorum.
-okuduğum birkaç yazıya göre (şahsi fikrimi de ekleyerek) insanlar mutsuz insanları, büyük acılar çekenleri görmeyi istiyorlar, çünkü onların sefil hallerini görmek bizimkilerin egolarını tatmin ediyor. içten içe başkalarının acınası halini görerek kendimizi onlar kadar zor durumda olmadığımızı düşünerek rahatlatıyoruz. sanıyorum türk dizilerinin arkasındaki mantık da bu. büyük trajediler; kara ekmek, kara aşk, kara hayat, kara o kara şu tam olarak da bu fikir ile ilgili.
-sürekli mutlu olsam nasıl hissederdim bilmiyorum. kendimi mutsuz biri olarak tanımlamıyorum, ama sanırım her zaman bir duygu ile yaklaşmıyorum olaylara. sürekli mutlu olsam iyi hissederdim, insan mutlu olmaktan sıkılamaz bence. sürekli pozitif olmaktan veya olmaya çalışmaktan sıkılabilir. sanıyorum mutluluk bunları sonucu olabilir nedeni değil. * *

ben de mutluluk ile ilgili sorayım bari,
sence insanın hayattaki amacı mutlu olmak mı olmalıdır? evet ise bu mutluluğu nasıl yakalamayı hedefliyorsun?