hayata ilk gözler açıldığında hissedilen belki de ilk kokudur bu. minik bedeninize narince sarılan kollar, başınızı o göğüse yasladığınız andan itibaren start verilmiştir. ciğerleriniz o kokuyla dolar defalarca. yıllar geçer, bazen bu koku mutfakta sizin için pişirilen yemeklerle harmanlanır, bazen elleriyle çamaşır yıkamışlığın verdiği sabun kokularıyla karışır. her sarılışınızda o koku hiç bitmesin, gitmesin istersiniz.

safi huzur. başka bir şey değil.
yuva, vatan, aşk, özlem, sıla, süt ve binlerce gökkuşağı...

bambaşka bir kokudur , kimsede bulunmaz (anne) başkadır.
kendisini doyurmaz bizi doyurur , kutsal varlık açıkcası tanımını yapamıyorum.
anneleriniz hayattayken değerini bilin...

ne kadar yorgun, çirkin, dağınık, bitmiş, başarısız, kederli, mutsuz olursanız olun sizin saran ve güç veren kokudur.