annelerin garip huyları

bir konu hakkında saatlerce bıkmadan usanmadan konuşabilmesi.konunun bir önemi yok türkiye ekonomisi,suriyeli mülteciler,alt kattaki nazifenin eltisinin kocasını boynozlaması,ayak tırnaklarımın eşek ayağına evrilmesi gibi alakasız bir konu bulur ve saatlerce konuşur.eğer birde kızgınsın en iyisi evi terketmektir.
bir keresinde odada tek başınayken aynaya bakarak: ''atıcam seni görüceksin atıcam'' diye söylendiğini duymuştum..heh bu sefer çıldırdı, kendi kendine konuşuyor derken annemden resmi açıklama geldi: ''yok kızım kafayı mı yedim ben kendi kendime konuşayım, çamaşır makinesine söylüyodum ben onları''. neyse en azından kendi kendine konuşmuyor.
gecenin 3'ünde elektrik süpürgesiyle odama dalan anneyle yaşadığım diyalog:
+anne derdin ne bu saatte?
-mutfakta kıl gördüm onu alayım dedim oğlum.
+peki neden odamı süpürüyorsun!?
--mavi ekran--
obsesif titizlik zor iş vesselam.
en garip huyları, ne yaparsak yapalım, bizi sevmekten ve bizim için can verebilmek inadından asla vazgeçemeyecek olmaları!
böylesi bir kudret karşısında onlara aşık olmamak veya teslim olmamak ne mümkün!