hayvan . bu kelime kimilerine göre bir hakaret , kimilerine göre bir dost . geçen hafta 11 yaşındaki köpeğimi uyutmak zorunda kaldık . 3 yıldır kanserdi . 11 yıl benimle beraber büyüdü , satın almadım ben sahiplendim eski sahibi eğitim vericem diye döve döve arka sol bacağını kırmış ve yamuk kaynamıştı . ilk geldiğinde ailedeki herkesi ısırdı ama zarar vermek için değil çaresizliğini , dünyadan , insanlardan korktuğu için yaptığını anlamamak elde değildi . sanki evladımı öldürdü veteriner sanki ciğerimi söktü aldı benden . kimilerine göre sadece "hayvan" ama benim can dostum . hiç bir hayvanı uyutma olayını tasvir etmem . en son çare olarak uyutulması gerekir . bana 10 yaşındayken söylenmişti uyutulması gerektiğini 1 yıl sürdü ondan ayrılmam bahçeli evimizde balkonda kalırdı o bende yanlız kalmasın diye salonda uyudum 1 yıl . son gün gece 4 de fenalaştı ayağa kalmaya çalıştığında her tarafa çarpıyordu yürüyemiyordu bile . yanağında ki portakal yarısı büyüklüğündeki kanser urunun patlaması üzerine uyutmak "zorunda" kaldık . yoksa ben ona bakabildiğim kadar bakıcaktım . hangi insan hayvanı hasta kuru mama yiyemiyor diye serum vurdurur , her gün kemikten çorba yapar yedirtir ? belli kişiler . hayvanlar bizim canımız , can yoldaşımız , arkadaşımız , evladımız olur . eğer bir hayvanı severseniz , o hayvan sizi hayatının sonuna kadar sevecektir . eğer bir insanı severseniz ne yapacağını hiç bilmiyorum .