bugün metrobüs ile kadıköye geçtim tahmin edeceğiniz üzere yolculuğumu ayakta yaptım fakat yormadı bu yolculuk beni. köprüye gelende yalılara bakıp iç geçirdim istanbulun en güzel yerinde en güzel evinde oturmak nasıl bir duygu diye de düşünmeyi ihmal etmedim. sonra sözlük yazarlarından ciwan, muahhhh nickini hatırlayamadığım iki yazar ve onların 2 arkadaşı alakasız olacak ama 1 adette italyan arkadaş ile kadıköyde buluştuk gerçi ben ciwan ve muah ile bulaşacağımı zannediyordum kalabalık bir ekibe denk geldim. güzel keyifli bir akşam oldu. avrupa yakasında yaşayan tek kişinin ben olduğum gerçeği ile yüzleşip tekrar metrobüs ile evime geldim.