bu gün evden çıkma niyetim olmadığı halde arkadaş ısrarıyla çıkıp kahveye batak atalım dedik. arkadaşın bi tanesi son günlerde anlam veremediğim bir şekilde her olayıma karıştığını farkettim. daha önce de ufak tefek aramızda makara oluyordu ama bu sefer abarttığını düşünüyorum. hani bende anormal bir durum var dicem de ama öyle elestirmenin dozunu kaçırdı ki harbi canım sıkılmaya başladı.

bu konu da öyle bir konu ki direk yaptığı gibi yapsan kırıcı olursun aynı şekilde devam etsen sonu daha kötüye gider anlatıp sorun ne desen alıngan olursun. ben sevdiğim insanlari kırmayı sevmem. karşımda arkadaşımın ayağı takılsa utanmasın diye görmezden gelirim. sırf güleyim diye arkadaşımın gururu kırılılacak bi şeyi malzeme yapmam. güleceksek herkesi güldürürüm. ve bu kadar hassasiyet gösterirken karşıdakinin bunu zaaf olarak kullanması gerçekten insanın canını sıkıyor. sanırım arkadaslığımızı tekrar gözden geçirmem lazım.