çok uzun olmayan hayatımın en boktan zamanlarını yaşıyorum sanırım. 2012 hazirandan beri olmayan birşeyler var. pişmanlıktan ziyade bıkkınlık yaşıyorum, istiyorum ama yapamıyorum, gözlerimi kapatıyorum ama uyuyamıyorum... bir insanın düşebileceği en kötü durumdayım herhalde şu anda kendimi bile kandırmak için yalnız kaldığımda hala mutluymuşum gibi davranıyorum. güçlü, kararlı bir bireymişim gibi. sonra aynaya bile bakamıyorum kendimden utanmaktan korkuyorum. acımaktan.