hani her şeyi umursamayıp takmayacaktım ya. işte o biraz kısa sürdü. hani depresyonda değildim ya bu sayede. o da bitti. olay şu ki. babam yine köye gidiyor, dedem hastanede falan. ben bu sefer evde yalnız kalamıyorum ama. hoş, evde yalnız kalınca bi bok yapmıyorum da, yapamıyorum da, sadece yalnızlığım katlandıkça katlanıyor... onun yerine halamlarda kalacağım. homofobik kızları ve disiplin bağımlısı subay eniştemle. ne kadar kalacağım? en az 3 hafta. okullar başlayınca ne olacak? bu da diğer komik olanı * bu seferde başka halam"lar"da kalacağım. her ay birinde kalsam yarı dönemi tamamlamış oluyorum yehu. peki bu planları kim yapıyor? ailem yapıyor... üstüne üstlük, 4 saat kayıt sırası bekledikten sonra eve gelince babamın bavulu bana fırlatması. "hazırlan, yarın sabah çıkıyoruz."... ve telefonum halen kafayı yemiş durumda. hayır cidden pozitif bir taraf varsa gösterin. "en azından ailen yaşıyor." *

endipteki not: sıra boyunca arkamdaki orospu kız, dinlediğim şarkılara laf etti. ne bu havalar! çeko kazanmış gelmiş bi afra tafra. bi de bana şeker veriyor gülümseyerek. aldım mı? evet... * * * * * * *