ulu orta sevişen, öpüşen çiftlerden nefret ediyorum. bu nefret ettiğim çiftlerin heteroseksüel olduklarını anlamışsınızdır.

ne var sanki bu kadar öpüşecek?

hayır, kimsenin ne yapacağına karışacak değilim ama onlar bu kadar rahat hareket ederken benim köşe bucak saklanıyor olmam sinirimi bozuyor. onlar vıcık vıcık iğrenç aşklarını gözümüze gözümüze sokarken, biliyorum elbette böyle bir dertleri yok, biz dört duvar arasında sınırlı vakitleri tüketmek zorunda bırakılıyoruz. haksızlık.

sonra efendim sana ne?!

çirkinler işte. ulu orta yiyişen çiftler hep çirkinler benim gözümde. iğrençler. aptallar.

geçen heteroseksüel kız arkadaşım "cikolatali kek, bir gün seninde sevgilin olacak ve siz öpüşünce yanınıza gelip sana bu laflarını hatırlatacağım," dedi. tebessüm ettim, "benim öyle göremezsin," dedim. elbette göremezsin, tatlı kız.

bir diğer şekilde eğer rahatça öpüşebiliyor olsak, mesela geçen gün gördüğüm heteroseksüel çift yemekhanenin ortasında tam 3 dakika french kiss yaptılar ki ayaktaydılar hepimiz izledik, bile ben bazı şeylerin özel kalması gerektiğine inanıyorum. ama kantinde sevgiline sarılarak film izlemek güzel olurdu.

olurdu, değil mi?

buzlu yollarda düşmemek için sevgilinin elinden tutmak..

arkadaş ortamında rahatça flirtleşmek...

işte bunlar hep günlerdir çorba içmekten oldu.