ne istediğim mesleği yapabilicem, ne de yanımda bir aile olabilicek şu günlerden sonra. gerçekten nefret ediyorum artık.
en son "erkeklerle mi yatıyorsun" diye dayak yedikten sonra babamdan, sanırım o an bitti her şey. erkeklerden hoşlanmadığım halde, sadece bir yakın erkek arkadaşım olduğu halde bu laflar ile kalkan eller. bir evinin olmaması. ne bir annelik, ne de bir babalık görebilmek. sadece eline beş on lira tutuşturulup salıverilen bir evlat. sonrasında bu zamana kadar çok umurundalarmış gibi hesap sormaları. karışmaya hakkınız yok denildiğinde delirmeleri. çocuğun sinir krizleri, psikolojisi.
evet sözlük, bu sıralar hiç iyi değilim.