finallerim bitti. şehirde boş boş dolanıyorum. günlerdir ağzımda sigara, önümde kahve tarot açıyorum. sonra sıkılıp tekrar dışarı çıkıyorum, sonra dışardan da sıkılıp eve geri dönüyorum. yaramazlık yapıyorum, ondan da sıkılıyorum. şimdi evde gram kahve yok, dışarıya çıkmaya üşeniyorum. tek temennim kapı zilinin çalması ve "sürpriaaaz kahveye gheldim canımss" diyen birinin çıkması. ancak tüm fakülte arkadaşlarım aile yanında. olasılık düşük. yakında yapacağım tek kişilik kamp için hazırlıklarım da bitti. survival çantamda bi kaç eksik var sadece. ormanın tam ortasında üç gün hayalimi gerçekleştirme tutkusu beni aşırı mutlu ediyor. onun dışında kimsenin olmadığı bir yerde tek başıma bunu yapacak olmam biraz geriyor. sözlük, artık zamanı geldi.