noluyo bana be sözlük olgunlaşıyor muyum ne? bu uzaklar bana yaradı sanki. eskiden a kişisi olmasa ya da b kişisi olmasa ben naparım, onsuz/onlarsız yaşayamam deyip onu/onları hayatımın merkezine koyardım ama bu gereksiz bir korkuymuş onu yeni yeni anlıyorum. bal gibi de yapılıyormuş. gerçi bunu sözde anlıyordum zaten de özde de anlıyorum artık. evet o insan ya da insanlar olmazsa bir boşluğa giriyorsun bir offf çekiyorsun ama alışıyorsun be bi şekilde. geçmişe dönüp baktığında, hatıraların tekrar canlandığında canın yansa da eskisi kadar aldırmıyorsun. o yüzden artık kaybetme korkusunun beni ele geçirmesine elimden geldiğince izin vermeyeceğim. bir şey mi söylemek istiyorum söyleyeceğim, birine mi kırıldım dile getireceğim. tabi ki mantık çerçevesinde. bunları bildiği halde yanımda kalmak istemiyorsa birisi ya da birileri hayatında başarılar dileyip el sallayacağım.
+adam atarlı çıktı rıza baba.
-tamam evladım simdi sakin ol ve o klavyeyi yavaşça elinden bırak *