geriye dönüp güzel şeyler hatırlamak istiyorum.
fakat insanlar bazı şeylerin öyle güzel içine etti ki aklında kalanlar sadece kötü şeyler oluyor.
güzellikleri de unutuyorsun bir süre sonra.
aslında ne kadar bencilce değil mi bu?
o kadar zaman, o kadar güzel anılar geçiriyorsun ve yapılan tek bir olumsuzlukta her şeyin meğer yalanmış olduğunu iddia ediyor ve pişman oluyorsun. halbuki sonunda olumsuz bir şeyin olması ya da sonunda artık seni sevmediğini söylemesi bu geçen anıların güzelliğini ve o sırada seni sevdiğini değiştirmiyor. ama benciliz ya. eğer böyle düşünürsek daha çok üzüleceğiz. dönmek isteyeceğiz. sevgimizin bitmesi çok zaman alacak.
o yüzden "meğer yalanmış", "hiç sevmemiş" beni diyerek aklımız sıra kendi karşımızda bile aptala yatarak avutuyoruz kendimizi.