kafa yapım, hedeflerim ve üşengeç bünyem bir döngü halinde hayatımı sikiyor. konuşmamı kafa yapım engelliyor, yazmamı üşengeçlik, çizmemi hedeflerim... yeni şeyler yapmak istediğimi sanıyorum ama yapar yapmaz pişman olup güvenli bölgeme çekiliyorum. zaman kavramım kayboldu, kendimi bir mekanda soyutladım. yaşıyorum ama boşa gidiyor bir şeyler. işin kötü yanı bir şey hissetmemem. kötü olmam gerekiyor, ağlamam, içimi dökmem gerekiyor ki iyi olabileyim. o sürecin bile dışındayım ama. memnunum belki de halimden. keşke ağaç olsaymışım.