ayva taşları kızıl renge boyar dişlerimin arasında kalanları süpüren ince ellerimle dokundum sigaramın süngerli tarafına, bir de ne göreyim, hiç kimse yoktu o tarafında odamın. havyarım da koyu idi. biraz kanımı emdim. ızırgalara tutunmuş kelleri biçtim. sonra karnım ağırdı. sesim kısıktı, içim koşsa serin sulardan geçen ayaklarımın bezini cebime koyana kadar düşünmüş olurdum. amansızca kayıp boşluklara dalan
yeminsiz terlerim eriyince belim incelmiş mi diye bakan yerlerim camdan diyerek bir yere varamayacağını sana gösteren tırnağını masada gezdir. süpürgem kül tablası içindeymiş. yanaklarım tozlu