insanların hakkımda ne dediğini, düşündüğünü umursamadığımı kendime söyleyip duruyorum ama güzel anılan bir insan olmayı istemekten de alıkoyamadığım düşüncelerde buluyorum kendimi. niye sen iyi bi insan olmaya çalış bırak insanlar ne düşünürse düşünsün diyemiyorum kendime? bu çelişkiye düştüğüm için iki yüzlü ve iyi görsünler diye hareket ediyormuşum gibi hissettiğimden davranışlarım çıkarcıymış gibi geliyor bazen . halbuki sadece iyilik için iyi hareket etmeye çalışan bi insanım. bir de insanları gerçekten tanımadığım halde haklarında çıkarım ve yorum yapmanın aptallık olduğunu bilmeme rağmen sürekli yapıyorum. bilip yapmak daha büyük aptallık sanırım. ama beni rahatlattığı da büyük gerçek. önyargı ile boş boş çıkarım ve yorum yapmak stres atıp kendini rahatlatmanın ucuz ve basit olsa da en düz yolu.