bugün insanların benimle neden konuşmadığını,vakit geçirmediğini,takılmadığını anladım. ya çok suskun kalıyorum ya da çok konuşuyorum. ama bazen o ortamda konuşulmaması gereken şeyleri konuşuyorum çenem düşüyo. insanlar güzel vakit geçirip hoş sohbet etmek için eğlenmek için bir araya geliyo kimse kimsenin dertini sıkıntısını dinlemek geçmişini dinlemek zorunda değil ben bunun çok iyi farkındayım.ama bazen kendimi tutamıyorum çünkü ne yapacağımı bilmiyorum çünkü aile olsun, sevgili olsun ya kendi lehi için yönlerdiriyo seni ya da geçiştiriyo.insanları sıkıp, boğup uzaklaştırıyorum galiba çünkü böyle hissetmeye başladım kimse kalmadı yanımda arkadaşım diyebileceğim. iş ev arasında sıkışıp kaldım çok istiyorum eğlenmeyi ne bileyim bir kahve çay içmeyi vsvs ama tek de olmuyo be gerçekten. eğer sözlükte yazıştığım,tanıştığım insanlara karşı kırıcı olduysam onları sıktıysam ya da rahatsız ettiysem çok özür dilerim.insan baya bir vakit tek olunca insanlarla ne yapılır nasıl konuşulur muhabbet edilir bilemiyo beceremiyo ne kadar istese belki ben yanlış düşünüyorum.kimseyi rahatsız etmek değil asla niyetim sadece var olduğum durumdan, monotonluğumdan kurtulmak istiyorum.