eksi sozlukte yazar olduktan sonra itiraf etmeliyim ki burayi terkettim, gerci uzunca bir sure eksiyi de terketmistim cunku hem psikolojik sorunlar, ustune maddi sikintilar derken allak bullak olan hayatimi yeni yeni toparliyorum diyebilirim. galiba iki ay daha disimi sikarsam gercekten duze cikabilecegim. ama nedense buraya hep bir ozlemle, hep bir sevincle geri dondum cunku burasi benim duygularimi paylasabildigim, acik acik yazabildigim ve benim icin yeri onemli, iyi ki tanimisim dedigim birkac insanla dolu ki irtibatimiz kopmus olsa bile benim icin yerleri ve ayisozlugun yeri hep farkli olarak kalacak.

seviyorum be seni ayi sozluk. keske daha aktif olabilsen ama bu halinle bile guzelsin biliyoruz sen de ben de bunu.

ve bir sey; benim burada tanistigim bir arkadasim vardi, dostum, sirdasim, kardesim gibi. eger bu girdiyi okursan ya da gorursen lutfen ama lutfen bana yaz ya da bir sekilde bana ulas. sana o kadar cok ulasmaya calistim ki, bagimiz oyle bi anda koptu ki. gidiyorum dedin ve gittin, ben halen daha sokunu atlamadim diyebilirim.