orta sona giderken sınıfımdaki sorunlu bir aileye sahip olan kıvırcık, atletik, umut-... sanırım o zaman ben tamam demiştim kendim için, hiç zor bir kabullenme de olmadı ilk hoşlandığım insan bir erkek olunca. o yıl bittiğinde onu azıcık da olsa göremeyeceğim için çok üzülüp okulun son bir haftası her akşam salya sümük ağladım, karneyi aldıktan sonra son kez birlikte bir fotoğraf karesine girdik, ben en solda, o ise en sağdaydı. ara sıra otobüs durağında görüyorum, staja giderken o da lisesine gitmek için otobüse binmeye geliyor, beni tanımasa da şu an, hatırlamasa da onu gördükçe içim hala ıslanıyor böyle. sonrası zaten aptallıklar yaptığım, kendimi üzdüğüm kısım.