biriyle çıkmaya başlamıştım, sırf o istemiyor diye sırf beyefendi kıskanıyor diye tüm sosyal hayatımı rafa kaldırdım. o dönem istemediği kıyafetleri giymiyor, arkadaşlarımla daha az görüşüyordum. yolda yürürken bile kimseye bakmıyordum. büyü yapmıştı kanımca, bu kadar aşırılığa meyilli biri olarak ben nasıl böyle davranabiliyordum anlayamıyordum. sonra bu bey beni aldattı ama ben affettim, günler sonra ortadan yok oldu ve haftalarca aramadı yine affettim. en son bir sabah uyandığımda istemsiz şekilde onu arayarak, onu affederek yanlış davrandığımı ve görüşmememiz gerektiğini söyledim. sanki içimden bir ses bunu bana söyletti. itirazlarına rağmen bir daha yan yana gelmeyeceğimizi söyledim. telefonda durumu kabullenemeyen bir sesle bana "sana layık biri olamadım" dedi en son ve olay böylece kapandı.

işin özü şu, bir olayın içinde aldatma ihanet yoksa her şey hallolur. aldatma varsa hemen uzaklaşın asla orada durmayın. çünkü düzelmiyor. akdi takdirde tonla kayıp zaman birikiyor. bu da böyle bir kezbanlığımdır.