çocukken oynadığımız oyun.
neden olduğunu hatırlamıyorum ama birisi birdenbire cips kola özel der, ardından 1 dakika sessizce beklenir. beklemenin sonunda ağızlar kapalı, gözler heyecanla birbirine bakarak, ellerle bir, iki, üç diye sayılır ve sesli bir şekilde, aynı anda, bir renk söylenir. eğer ki renkler tutuyorsa yaşam boyu mutlu yaşacağımızı garanti altına alırdık.
eğer ki, o bir dakikalık sessizliği bozan olursa, bozan kişi cips ve kola ısmarlamak zorundaydı.

(bkz: özel cips kola) ile aynı şey değildir.

yabancıların jinxini kendimize uyarlamışız galiba, bilemedim.