işte bu lafı duyduğunda büyüdüğünü anlıyorsun.
çocuklarda klasik bir laftır. ona ne yapıp yapmaması, nerenin kötü nerenin iyi yerler olduğunu, insanlara güvenmemesini, bu yaşta sevgili olmaz gibi gibi laflar edilince çocuğun tepkisi direkt "uff dedem gibi konuşuyosun".
aslında hepimizin çocukluğu bu dönemden geçti. umursamaz, duymaz, görmez, hep kendi bildiğini yapar. belki de hataların yapılabilecek en kolay dönemi. bu uyuşturucu gibi, iğrenç mekanlarda iğrenç ortamlar gibi, arkadaşlar tarafında kullanılmak gibi. ama hepimiz bir şekilde atlatıyoruz bu dönemi. kimimiz çok iyi, kimimiz çok kötü. daha sonra büyüyorsun ve kendinden küçük bir çocuğa bu nasihatleri verdiğinde aslında zamanında senin de aynı tepkiyi verdiğin şeyi ondan duyuyorsun. ve gerçekten bir şey yapamayacağını anlıyorsun çünkü sen de zamanında onun kadar inatçıydın.
gerçekten hayat yaşanarak öğrenilen bir şey. okunmaz, izlenmez. yaşanır.