son sıralar sıkça düşündüğüm durumdur. yalnızlığımı çok severim, kendime yetebilirim ama bazen insan sosyal bir canlı olduğunu da hatırlamıyor değil...
bu konuda habire de şaka yapıyorum arkadaşlara :" ulan ölürsem cesedim evde çürüyecek, anca kokudan dolayı belediye evime girerse beni bulacaklar" şu sıralar aslında bunun sıradan bi espri değil yaşayacağımız hakikat olacağını düşünmekteyim. evet trajikomik dersiniz ardımdan.