sadece sigara içenin anlayabileceği ızdırar haline yakın kanıksama hali.

evde yeterince sigara ve yiyecek varsa mesela dışarı çıkmaya bile gerek yoktur, evde sigara var abi neden çıkayım. bu durum sigaranın yokluğunda anlaşılabilir ancak bir de şu var düşününce mesela benim şu zamana kadar düzenli ve seviyeli ilişki kurabildiğim yegane kişi sigara, şimdi geriye ne kalıyorsa varlığına dair düşünsel aktiviteye girmem çok da mühim değil gibi hani.

açlıktan ölmek üzereyken bile sigaraya sarılma olayını doğurur.

(bkz: sigarayla karın doyurmak )

yanında sevgili ve kaçak çay varsa fani dünyada fakirin başka bir şeye ihtiyaci yoktur.