bir konserde sezen’imizin bu şarkıyı sunuşudur:

“bu şarkı, karşısındaki insanda bir kusur bulduğunda kendisindekini de keşfedenlere, aslında ondan hiçbir farkı olmadığını hissedenlere, bu yüzden hiçbir insan kalbini hiçbir şey için kırmayacağına bütün kalbiyle inananlara, zaten sonsuz ayrılığın olduğu bir dünyada hiçbir şey için kimseye küsmeye değmeyeceğine bütün kalbiyle inanalara, yani bütün yapışkanlara ithaf olunur...”