hayat her anlamda çok tuhaf.

mesela sevdiğinizden bir saniye bile haber alamadınız mı eliniz ayağınıza dolaşıyor ya hani? işte belli bir zaman geçiyor, o kadar değer verdiğiniz birinden yıllarca haber almadan durabiliyorsunuz. o da bu şekilde yaşıyor, öleceğim fikri akıllara gelse de asla ölemiyorsunuz. duruyorsunuz bir şekilde, kalıyorsunuz öylece bir yerlerde. en uzaklara teslim oluyorsunuz.

zaman mutlu olduğunuzda göz açıp kapayıncaya kadar geçerken mutsuz anlarınızda geçmek bilmiyor.sorun varlığının bizim algılarımızla sınırlı olması.eğer belli bir zaman diliminde birini hiç düşünmediyseniz o zaman diliminde kişi sizin için varolmamış oluyor.kısacası onun yokluğunu onu düşündüğünüz zaman kadar yaşıyorsunuz.buda durumu daha çekilebilir hale getiriyor.

ya da aslında çok normal de bize tuhaf geliyor