aşırı platonik olmanın zararları üzerine bir ziyanlık şekli.

bir dönem hatta yıllarca bu kaptırma durumlarını sıklıkla yaşamış biri olarak, artık içimden ne geçiyorsa tüm sonuçlarını göze alarak çat diye açılıveriyorum. en fazla sevgilim var der olmadı dayak atar nabalım; öldürecek değil.

en kötüsü de "keşke zamanında açılaydın beybi, ben yalnızken; lakin bende sana meyilliydim"

yemeyenin malını yerler

mahçup ve utangaç ruh halimin sonucu olarak sık sık yaşadığım durum. bu halimi aşamadığım için de hala açılamam ve göz göre göre kuş uçar uzak diyarlara doğru.

(bkz: e allah belanı daha nasıl versin? )

(bkz: kuş uçtu beybi)

(bkz: neden yalnızsın sorusunun cevabı)

(bkz: kadersizlik)