içimizdeki çocuk
kaybı en üzücü olan öz varlıktır. masumiyet, affedicilik, doğallık, yaratıcılık ve en önemlisi sevgi ve gülme becerileri; erişkin duygulara yer açmak, büyüklük taslamak için göz ardı edilir. ardından başın göğe ermediği anlaşılınca bir bakarsınız yerinde yeller eser.
en güzel seven, en güzel ağlayan, en güzel merak eden, en güzel şaşıran, en güzel isyan eden, en güzel neşelenen, en güzel gözlü, en güzel dudaklı, en güzel şarkı söyleyen, en eğitimsiz ve saf .....vb. kendimizde saklı kalan biz.
tıpta "cenin" olarak tabir edilir.
bir türlü ölemeyen çocuk. ölse de büyüsem, adam olsam artık.
hep çocuk kalmaz aslında, bu çocuğun büyümesi tecrübeyle doğru orantılıdır.
bir kişisel gelişim klişesi olduğu ölçüde ya bir an önce büyümesi ya da öldürülmesi temenni edilen çocuk.
- ''çık dışarı çocuğum dışarda hayat var'' diyerek tüm nlp bilgilerini alaşağı etmek isterdim.
bodurayi
topakbear
dark bear