tanıştıktan sonra bir insana güven belki bir saat bir yıl belkide asla nasıl tanıştığına bağlı

güven dediğin, tohuma kaçmış soğan gibidir...
zor oluşur; öyle tanışır tanışmaz güvenilmez ki çiğ süt emik bir faniye!!

bazen öyle insanlar çıkıyor ki istemeden de güveniyorsun saygı duymaya başlıyorsun sonra bi ibnelik yapıyor siktir diyorsun

güven verilmez kazanılır
belkide kendimde sevdiğim tek özelliğim olabilir ama herşeyi rayına sokan bi özellik. öncelikle insanlara kolay kolay güvenmeyen bi insanım hele ki sırlarımı hiç kimseye anlatmam buda çoğu zaman çok işime yaradı. çünkü zamanında güvendiğim dağlara çok kar yağdı ve bi donemden sonra insan daha seçici oluyor güven konusunda . buda insanları daha iyi tanımakta geçiyor .
kaldı ki ilk tanıştığımız insana güvenmek mi kalsın direk sırtıma keskin bıçak sokarım daha iyi
(bkz: bu tarz benim yarışmacıları ) *

klişeler geçidinden geçmemiz gerekirse; güven dediğimiz damla damla kazanılırken litre litre kaybedilendir. yakınlarımızla bu ölçü birimleri eşliğinde ilişki kurarken yeni tanıştığımız insanlar konusunda daha hassas olduğumuz gerçektir. hele ki cinsel kimliğini en iticisinden "gizli" şekilde yaşayanlar içünse ilk tanışmada güvenip inanmak haddinden fazla zordur.