iş ortamındaki ilişkiler

ben şahsen sırf kadınlarla çalıştığım için gereksiz sıkıntılar görüyorum. eski müdürüm erkekti, hiç karışmıyordu. bu gelen müdüre hanım ise öyle despot ve ne oldum delisi ki anlatamam. sınıfıma giderken çayımı götürecektim. arkamdan bir seslenişi var sanki anasına küfür ettik. "elinizdeki çayı sadece mutfakta içebilirsiniz" dedi. 1 bardak çayı mutfağa koyup çıktım. ne olacak yahu? bu kadınları anlamıyorum. kuralcılıktan öte insanları ezme çabasına girmeleri çok itici.
bir türlü dengesini tutturamadığım ve hiç hoşlanmadığım ilişkiler. son girdiğim ofiste 5 aydır çalışıyorum. başlarda her zaman yaptığım gibi buzzzzz gibi süper soğuk ve mesafeli takılıyordum, insanlar selam vermeye korkuyordu. ancak bu sizi aşırı izole edip yalnızlaştırıyor, o yüzden daha cool davranmaya başladım. anında ortam değişti ve birden öğlen yemeklerine falan davet edilir oldum. en son sohbetlerden birinde herkes hep birlikte gülüşürken biri "dışarıdan çok soğuksun ama tanıyınca bambaşka biri çıktın" dedi. "evet yabaniyimdir biraz" deyip geçiştirdim. neyse bunlar sorun değil tabii. sorun, bu artan samimiyetle birlikte gelen sorular ve bozulan sınırlar. herkes birbirini daha yakından tanımaya çalışıp özel hayatıyla ilgilenmeye başladığı an iş can sıkıcı bir hal alıyor. evlilik şu bu mevzuları açılınca hele hepten hafakanlar basıyor. yalan söylemekten yorulduğum, açık açık da konuşamadığım için zart diye yeniden araya mesafe koyuyorum. bu sefer de insanların gözünde bir soğuk bir sıcak gelgitleri olan dengesiz biri olup çıkıyorsunuz. zor işler valla.
vıcık vıcık yemin ederim. bir tane kadın müdüre var bizde. valla bu hafta hayatımı boka çevirdi diyebilirim. derste çay içmek zaten yasak. bir de toplantı ısrarı var. devlet okulu be bu, allahın her günü toplantı mı yapılır? saldı velileri üzerime, onu bunu istiyorlar. yok kısır partisi, yok bilmem ne. yok çocuğuma doğum günü partisi, neredeyse okulda sünnet düğünü düzenleyecek kıvama geldim. zıkkım yiyin. meslekten soğudum. 14.00'te biten mesainin üstüne 3-4 saat daha bizi okulda tutuyorlar. hayır, tembel biri değilim ama gereksiz muhabbet ve samimiyeti sevmiyorum. akşam saat 22.00 olmuş, halen daha onu mu yapalım yoksa bunu mu yapalım diye whatsapp üzerinden de tartışıyorlar. hayattan soğudum.