bir türlü dengesini tutturamadığım ve hiç hoşlanmadığım ilişkiler. son girdiğim ofiste 5 aydır çalışıyorum. başlarda her zaman yaptığım gibi buzzzzz gibi süper soğuk ve mesafeli takılıyordum, insanlar selam vermeye korkuyordu. ancak bu sizi aşırı izole edip yalnızlaştırıyor, o yüzden daha cool davranmaya başladım. anında ortam değişti ve birden öğlen yemeklerine falan davet edilir oldum. en son sohbetlerden birinde herkes hep birlikte gülüşürken biri "dışarıdan çok soğuksun ama tanıyınca bambaşka biri çıktın" dedi. "evet yabaniyimdir biraz" deyip geçiştirdim. neyse bunlar sorun değil tabii. sorun, bu artan samimiyetle birlikte gelen sorular ve bozulan sınırlar. herkes birbirini daha yakından tanımaya çalışıp özel hayatıyla ilgilenmeye başladığı an iş can sıkıcı bir hal alıyor. evlilik şu bu mevzuları açılınca hele hepten hafakanlar basıyor. yalan söylemekten yorulduğum, açık açık da konuşamadığım için zart diye yeniden araya mesafe koyuyorum. bu sefer de insanların gözünde bir soğuk bir sıcak gelgitleri olan dengesiz biri olup çıkıyorsunuz. zor işler valla.

ben şahsen sırf kadınlarla çalıştığım için gereksiz sıkıntılar görüyorum. eski müdürüm erkekti, hiç karışmıyordu. bu gelen müdüre hanım ise öyle despot ve ne oldum delisi ki anlatamam. sınıfıma giderken çayımı götürecektim. arkamdan bir seslenişi var sanki anasına küfür ettik. "elinizdeki çayı sadece mutfakta içebilirsiniz" dedi. 1 bardak çayı mutfağa koyup çıktım. ne olacak yahu? bu kadınları anlamıyorum. kuralcılıktan öte insanları ezme çabasına girmeleri çok itici.