bana kalırsa asıl sorun bakış açısı.

islami değerlere önem veren bir müslümanın düşüncesinin şöyle olduğunu düşünüyorum ve kendi içinde tutarlılığı olduğunu düşünüyorum:
tanrı seni eşcinsel olarak yarattı mı bilemem, belki şeytan seni sınıyor bu istekleri vererek, sn bunun üstesinden gelebiliyor musun ona bakıyordur allah. seni eşcinsel olarak yaratmış ise o zaman da gene kendine sahip çıkmayı denemen beklenirdi. örneğin ölü bedenlerle sevişmek isteyen birini (nekrofil) hoşgörüyor mudur allah? sanmıyorum, o da kendi duygularını bastırmalı. seni onu bunu böyle yarattı diyerek sorumluluklarından kaçamazsın.

insani değerlere önem veren inançlı bir homoseksüelin düşüncesinin de şöyle olduğunu düşünüyorum ve kendi içinde tutarlı olduğunu düşünüyorum:
beni tanrı böyle yarattıysa suçum yok. tanrı beni böyle yaratmadıysa, bu istekler nerden geliyor? ben istemezdim toplumun büyük çoğunluğuyla zıt olmayı, zorlanmayı, dışlanmayı. ama içimden geliyor, demek ki benim doğal yapım bu. böyle yaratılmamış olsam da ben buyum. çevreye zarar vermediğim, kendi başıma hayatımı yaşadığım sürece kime ne zararım var, neden beni yargılasın allah?

bence tartışılması gereken ana soru şu: lut kavminin islami değerlere aykırı düşen yanı homoseksüel olmaları mıydı yoksa ahlak anlayışından uzak, çok eşli, zevk düşkünü bir topluluk olmaları mıydı?
bana kalırsa kuran ahlak ve toplumsal huzuru amaçlıyor. bugün benim yaşadığım homoseksüellikle ters düştüğünü düşünmüyorum bu kavramların. ters düştüğünü düşünenlerin kendi başlarına düşünmelerini de anlayışla karşılıyorum. sadece bana gelip bu konu hakkında baskı yapma yorum yapma haklarının olduklarını düşünmemelerini isterim.