dünyaya sırf başkalarını evlendirmek, başkalarının evlenmesinden mutlu olmak; baskaca evliliklere önayak olarak bundan kendine pay çıkarmak için gelmiş bir tür var.

isyerindeki evli insanlar nedense başkalarını da evli görmek istiyor sanırım çevresinde bekar görmenin kendilerine batan bir yanı var. bilhassa evlilik suali adı altında ağızdan laf alma çabaları ve kafaya almaya yönelik piçlikler pek fena. evlendirmeye yönelik mesai arkadaşının girişimleri karşışında bir kez ve kesin olarak tutum sergilemek en güzeli, kestirip atınca susuyorlar. aksi halde evlenme olayı sürekli başa kakılan konu gibi bayat pilav minvalinde önümüze gelmeye mahkum.

türkiye de çalıştığım zamanlarda çokça başıma gelen, kardeşini kuzenini ayarlamaya çalışan kişilerdir. hayır bir de üstün ise bu kişi içindeki bi siktir git senin koca kafalı kardeşine mi kaldım deme isteğini bastırıp sadece yalandan gülümseyip kısmet diyebiliyorsun.

benim durumum için konuşursam artık öneri kısmına, arabuluculuğa geçmiş insanlardır. işe yeni giren her bekar kızı potansiyel aday olarak görme durumu çok can sıkıcı sözlük. iyi niyetliler fakat diyemiyorsun ki, “ben gayim ulan, hoşlansam sana mı sorucam, kendim koşarım peşlerinden” diye. olmuyor işte.

çocuk sahibi olduğunda senin uykusuz gecelerine karşılık ancak çocuğun yanağından makas alacak insanlardır. sonra ara ki bulasın o evlilik çığırtkanlarını.