izmir gibiyim artık; gülmeyi alsancak'da bıraktım, coskuyu göztepe'de, aşkı bornova'da. asansör kadar yorgun, agora kadar yıkık, eşrefpaşa kadar belalı, basmane kadar vedalara alışık, kemeralti kadar kalabalık, yalı kadar cefâkar. izmir gibiyim yani uzaktan ışıl ışıl,ama aslında yorgun ve her şeye rağmen saat kulesi gibi dimdik ayakta.