çocukken en çok istediğimiz şeylerden biriydi.** iki gram kar yağmaya başlasa, sonsuz bir ümitle gece yarısına kadar televizyondan gelecek bir haber için uyumadan beklerdik hevesle. ailemizin tüm çabalarına rağmen uyumamak için direnirdik. iyi hatırlıyorum: daha karlı bir iklimde yaşamadığım için hayıflanırdım. haberlerde özellikle doğuda, kapanmış yolları, köyleri gördüğümde '' ne şanslı çocuklar'' diye düşündüğümü hatırlıyorum. çocuk aklı işte nereden bileceksin o çocukların o soğukta çoğu zaman kilometrelerce yürümek zorunda kaldığını, kurt tehlikesi atlattığını, üşüdüklerini, okulun sobasında yakmak için yanlarında odunlarını, tezeklerini de taşıdıklarını.*

ülkemizde mülki amirlerin ne kadar basiretsiz ve vurdumduymaz olduklarını anladığımız hadisedir aynı zamanda. son ana kadar karar vermeyip, gecenin dibinde açıklama yaptıklarından pek çok aksaklığa sebep olurlar. veliler ne yapacaklarını şaşırır, veletler uykusuz kalır, yanlış anlaşılmalar nedeniyle ertesi gün kimi öğrenci okula gider kimisi kalır, dersler birbirine girer, öğretmenler kafayı yer vs.

işin şöyle bir boyutu da var: daha geçen yıla kadar, kar tatilinde öğretmenlerin ek ders ücretleri verilmiyordu. doğa olaylarından sanki onlar sorumluymuş gibi ücretlerinden kesinti yapılıyordu. üstelik bölgeler arası eşitsizlik de söz konusuydu. hiç kar yağmayan izmir deki öğretmenle, doğuda sürekli kar altındaki öğretmenin halini düşünün. neyseki bu ayıptan dönüldü ve artık bu uygulama kalktı. kar tatilinde de ek ders ücretlerimiz kesilmiyor. zaten, yata yata maaş aldığımızı düşünenlere kapak olsun. çok üzgünüm, biraz daha gıcık olacağınız için.**

maalesef ücretli öğretmenler*, ücretli köleler olduğundan ve hiçbir özlük hakları olmadığından, tüm tatil günlerinde ders ücretleri kesilmekte, zaten kuş kadar olan aylıkları iyice bite dönmekte.

benim için durum karışık. ücra bir dağ köyünde tek oda bir apartta kaldığımdan, kar tatili demek, günlerce odaya tıkılıp kalmak, sürekli kesilen elektrikle baş etmeye çalışmak, sohbet edecek doğru düzgün bir öğretmen de olmadığından en azından öğrencilerle konuşmaya hasret kalmak, yollar kapandığından bakkala kadar yürümenin bile zorlaşması demek. * **